Kuhinjski trendovi: Kako su se menjali kroz vreme
Jedno od najizraženijih mesta na kojem se može videti promena stavova, kako društvenih tako i dizajnerskih, jeste kuhinja. U proteklom veku, trendovi u dizajnu kuhinja su se kretali kao klatno između “veselog i ekscentričnog” i “elegantnog i suzdržanog”.
Kuhinjski trendovi: Kako se menjao njihov dizajn
1920-ih – 1930-ih: Oblikovanje budućnosti
Tokom ovog perioda, kuhinje su sve više koristile pločice, kako na podovima, tako i na zidovima. Slično kao što se događalo u kupatilima, pločice su održavale površine čistim jer nisu upijale kao drvo i lako su se mogli obrisati. Podovi su vlasnicima kuća pružili priliku da izraze svoju unutrašnju umetnost art dekoa, pri čemu su geometrijski oblici postali fokus. Linoleum podovi su ljudima pružili mogućnost da dodaju malo šika nečemu što bi pre bilo dosadno drveno – klasična šahovska tabla bila je najpopularniji izbor, ali su se u 1930-im godinama pojavili šareni, uglasti uzorci.
Jedan od najtraženijih i najomiljenijih elemenata kuhinja iz dvadesetih i tridesetih godina su kutak za doručak. Mali kuhinjski prostor, često sa dve ugrađene klupe i stolom, kutak za doručak je bio savršeno mesto za okupljanje porodice tokom celog dana, a ne samo ujutro.
Kuhinjski trendovi 1940-ih: Jednostavnost i slatkoća
Enterijeri četrdesetih godina su bili svedeni i minimalistički – ali nije nedostajalo slatkog dekorativnog ukrašavanja, poput zavesa s kariranim uzorkom koje su krasile prozor iznad sudopere ili figurica poput posuda za kolače i keramičkih predmeta koje su ispunjavale ugrađene police. Trešnja crvena, mornarsko plava, žuta i tamnozelena boja su se isticale na čistoj beloj pozadini, bilo da je bila u vidu tapeta ili vezenog stolnjaka.
Iako je pokret art dekoa bio progresivan i avangardan, četrdesetih godina se zauzelo odlučno tradicionalnije stanovište. Manje je naglašen futuristički hrom, a prisutni su bili organski motivi – poput cveća, voća i petlova – koji su se mogli videti svuda, od korpi za hleb do prostirki.
Pre i posle: Kuhinje koje su doživele neverovatnu transformaciju
1950-ih – 1960-ih: Inovacije
Neki od konzervativnijih stilova četrdesetih godina nestali su kako su porodice konačno mogle “živeti američki san”. Živeli smo u budućnosti i ti motivi su bili prisutni u kuhinjama sredine veka – razmislite o kuhinjama sa plavim drvetom. Na prvo mesto su ponovo došle najnovije tehnologije i aparati, koji se nisu skrivali u ormanima, već su se ponosno izlagali.
Postoje određene stvari u vezi sa kuhinjom sredine veka koje su očigledno suprotne trenutnim trendovima, posebno želja da se zaista pokaže i naglasi tehnologija, što se danas obično izbegava ako je moguće. Prevladavajuće boje u kuhinjama sredine veka su suptilno nagoveštavale popularne porodične vrednosti: plava boja, bebi roze i sunčano žuta u kombinaciji sa “prirodnim” drvetom u kuhinjskim ormarićima ili otvorenim gredama.
1970-ih: Oda prirodi
Dok se svet vraćao prirodi u sedamdesetim godinama, to je uticalo i na dizajn kuhinja. Kuhinje su postale “zelenije”, sa naglaskom na prirodne materijale i boje. Rustične i tople nijanse smeđe, zelene i zlatne bile su popularne, a drvo je bilo dominantan materijal za izradu kuhinjskih elemenata. Cveće i biljke su takođe bile česte u kuhinjama sedamdesetih, sa visećim saksijama i vencevima od makramea koji su krasili prozore.
Kao odraz opuštenosti i neformalnosti tog vremena, otvoreni koncepti kuhinja postali su popularni, sa trpezarijskim prostorom i dnevnim boravkom koji su se proširili na kuhinju. Kuhinja više nije bila samo mesto za pripremu hrane, već je postala centralno mesto za okupljanje porodice i prijatelja.
1980-ih i 1990-ih godina: Postmodernizam u gradskom okruženju
Postmodernizam je počeo dobijati zamah 1980-ih godina, a najmoderniji enterijeri su viđeni u potkrovljima apartmana u metropolitanskim gradovima poput Los Anđelesa i Njujorka. Sa brzim napretkom tehnologije, kuhinje su dizajnirane da istaknu inovacije i intenzitet domaće gastronomije.
Šarm i ličnost iz sedamdesetih godina ustupili su mesto zavodljivim teksturama sjajno brušenog čelika, prisustvu i ozbiljnosti velikih frižidera sa francuskim vratima i zamrzivačem u donjoj fioci, i kuhinjskim dodacima koji odišu senzualnim linijama italijanskog dizajna, poput reflektora pričvršćenih za plafon. Hrom, crna koža i hi-tech aparati došli su u centar pažnje u kuhinjama postmodernih potkrovlja tokom 1980-ih i 1990-ih.
2000-2010: Centralno mesto
Kuhinje 2000-ih i 2010-ih su se proširile – kako su površine i kuće postajale veće, moglo se pružiti mnogo više prostora. Neko vreme se činilo da je nerđajući čelik jedina prihvatljiva boja za kuhinjske aparate, i dok su izgledali futuristički i sjajno na početku, uvek bi završili sa nekom vrstom udubljenja. Možda je uticaj filma “Pod toskanskim suncem”, ili samo romantično prikazivanje italijanskih kuhinja u nijansama terakote, bio uzrok velikog pomeranja ka naglašavanju prirodnih tonova drveta, ponekad naglašenih krem ili bež laminatnim površinama.